دلنوشته
من اسولف ضیم هجرک للعصافیر تحط یم بابــنه وما تقبل اتطــــــــیر صار اســــنین حلمک ساکن العین اجیب منین یوسف ینطی تفسیـــــر نهر شوگــــک یبس ما ظل اثر بی وماتت بالهجر کل النواعـیــــــــــــــر عســــــــاها ابَخت کلمن گلک اتروح وعســــاها اتصیبه دعوات المکاسیر مو ایـــــــــــوب طبعی واصبر ابهای صرت شجره وعلی فزعت مناشیر تفرهد کلشی بیه الحــیل والحـــــال ابشرک ثمر زرعی ابلا نواطـــــــــیر تعال و شـــــوف حالی ایبچی جلمود مــثل ام الغریج وتشکــــــــی للبیر مثل ضـــــایع ابوادی وکومة اذیاب وین ایروح گلـــــــی ابیا جهه ایسیر؟ الصارن بیـــــک کلهن صارن اویای بس البیــــــــه ما ظن عندک ایصیر؛ سید حسن الشریفی
| :قالبساز: :بهاربیست: |
ینجا مدفن افکارخاموش آدم دیوانه ای ست که از فرط تنهائی دستش فقط به خدا می رسد و بس . اینجا را که خواندی ، نمی گویم دلت را بشور ، لطفا اما ، چشمانت را آب بکش ...
